Należy rozróżniać zysk energetyczny (G) oraz kierunkowość (D) anteny.

Zysk energetyczny z założenia nie może być większy niż kierunkowość, gdyż uwzględnia straty anteny (Losses): tak więc spełniona jest zależność w mierze decybelowej

D=G+Losses [dB]

Same straty wynikają z różnych przyczyn można podzielić je na dwie podstawowe - straty odbiciowe wynikające z niedopasowania anteny ( część energii nie wchodzi wogóle do anteny ) oraz straty transmisyjne ( sygnał, który wejdzie do anteny ulegnie osłabieniu ze względu na własciwości materiałów z których antena jest wykonana).

Znając 3dB szerokości wiązki anteny w elewacji i azymucie, przy założeniu, że wiązka jest wyraźnie określona oraz listki boczne mają relatywnie niski poziom (<-13 dB) można określić kierunkowość anteny. Przy wyprowadzaniu tych zależności wychodzi się z  definicji kierunkowości, przy założeniu, że  kąt bryłowy jest iloczynem 3dB szerokości wiązek w azymucie i elewacji. Uzyskuje się nast,ępujący przybliżony wzór na kierunkowość:

D=4pi/(3dBel*3dBaz),

dla 3dB szerokości podanych w stopniach daje to:

D=41200/(3dBeldeg*3dBazdeg)

w dB otrzymujemy kierunkowość wg wzoru:

D[dB]=10log₁₀(D)

Wartość kierunkowości jest zawyżona, częściej przyjmiuje się zamiast wartości 41200 wartość 32400 lub 27000 w zalezności od anteny.

Te proste wzory pozwalają z dużą dokładnością ( około 1 dB) określić zysk anteny. Po prostych przekształceniach pozwalają również określić realność szerokości wiązki dla zdefiniowanego zysku. Zwykle w niewielkich antenach  i szykach liniowych do 10 źródeł straty nie przekraczają 1dB dla  anten wykjonanych na podwieszonym FR4. Podobnie jest dla anten falowodowych, dla których nie obrobiono odpowiednio powierzchni wewnetrznych  ( np. zwykłe kształtowniki aluminiowe)

 

« poprzednia		następna »